วิปโยค, วิประโยค หมายถึง [วิบปะโยก, วิปฺระโยก] น. ความพลัดพราก, ความกระจัดกระจาย,ความจากกัน. ว. เศร้าโศก เช่น วันวิปโยค แม่น้ำวิปโยค.(ป. วิปฺปโยค; ส. วิปฺรโยค).
[วิบปะโยก, วิปฺระโยก] น. ความพลัดพราก, ความกระจัดกระจาย,ความจากกัน. ว. เศร้าโศก เช่น วันวิปโยค แม่น้ำวิปโยค.(ป. วิปฺปโยค; ส. วิปฺรโยค).
[วิปฺระลาบ, วิบปะ] น. การพูดเพ้อ, การพูดพรํ่า; การทุ่มเถียง,การโต้ตอบ; การอ้อนวอน, การพรํ่าบ่น.(ป. วิปฺปลาป; ส. วิปฺรลาป).
[วิปฺระลาบ, วิบปะ] น. การพูดเพ้อ, การพูดพรํ่า; การทุ่มเถียง,การโต้ตอบ; การอ้อนวอน, การพรํ่าบ่น.(ป. วิปฺปลาป; ส. วิปฺรลาป).
[วิปฺระวาด, วิบปะ] น. การพลัดพราก, การจากไป, การไปอยู่ที่อื่น. (ป. วิปฺปวาส; ส. วิปฺรวาส).
[วิปฺระวาด, วิบปะ] น. การพลัดพราก, การจากไป, การไปอยู่ที่อื่น. (ป. วิปฺปวาส; ส. วิปฺรวาส).
[วิปะหฺริด, วิบปะหฺริด] ก. แปรปรวน, ผิดปรกติ, ผิดแนวทาง,แปรปรวนไปข้างร้าย, กลับกลายไปข้างร้าย. (ป.; ส. วิปรีต).
[วิปะลาด, วิบปะลาด] ก. คลาดเคลื่อนไปจากธรรมดาสามัญ เช่นสติวิปลาสตัวอักษรวิปลาส สัญญาวิปลาส.(ป. วิปลฺลาส, วิปริยาส; ส. วิปรฺยาส).